การบริหารอุปทานของอุตสาหกรรมเศษแก้ว เพื่อการรีไซเคิล

Abstract

ศึกษาปัจจัยต่างๆ ที่มีผลกระทบต่อปริมาณเศษแก้วรีไซเคิล และศึกษาแนวทางวิธีการในการบริหารอุปทานของเศษแก้ว เพื่อนำกลับมารีไซเคิลได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งจะสามารถลดปัญหาสิ่งแวดล้อมและมลพิษ ลดปริมาณขยะทิ้งเสีย ลดการใช้พลังงาน รวมถึงการลดปัญหาก๊าซเรือนกระจกหรือโลกร้อนในอนาคต การศึกษาวิจัยเป็น 2 ส่วนคือ กรุงเทพมหานคร ปริมณฑล และต่างจังหวัด โดยใช้กลุ่มตัวอย่างผู้ประกอบการรับซื้อวัสดุเหลือใช้ประเภทรถสามล้อ หรือซาเล้ง ซึ่งเป็นต้นทางการรวบรวมเศษแก้วในกระบวนการรีไซเคิล จำนวน 300 ราย ในเขตกรุงเทพมหานคร ปริมณฑล และโดยใช้กรณีศึกษากับผู้ประกอบการรับซื้อขวดแก้ว เศษแก้วรายใหญ่ในเกาะพงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี ซึ่งรวบรวมเศษแก้วในกระบวนการรีไซเคิลจากเกาะท่องเที่ยว ผลการศึกษาวิจัยสรุปได้ว่า ปริมาณเศษแก้วรีไซเคิลมีไม่สม่ำเสมอ และเศษแก้วส่วนหนึ่งไม่ได้นำกลับมารีไซเคิลโดยถูกทิ้งเป็นขยะฝังกลบ โดยปัจจัยที่มีผลกระทบต่อปริมาณเศษแก้ว คือเทศบาลและฤดูกาล ส่วนปัจจัยด้านราคารับซื้อเศษแก้วนั้น พบว่ามีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกันกับความพยายามในการจัดเก็บขวดแก้วและเศษแก้ว รวมถึงการเพิ่มจำนวนชั่วโมงทำงาน ของผู้ประกอบการรับซื้อเศษวัสดุเหลือใช้ประเภทรถสามล้อหรือซาเล้ง และกรณีศึกษาเศษแก้วและขวดแก้วจากเกาะพงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานีนั้น มีปริมาณขยะทิ้งกลบโดยไม่ได้คัดแยกนำมารีไซเคิลจำนวนมาก อุปสรรคสำคัญคือ ต้นทุนขนส่งของเศษแก้วรีไซเคิลสูง การขนส่งเศษแก้วหรือขวดแก้วโดยข้ามผ่านเรือเฟอรี่เท่านั้น ดังนั้น การจัดการขนส่งเที่ยวเปล่ากลับ ช่วยลดต้นทุนการขนส่งอย่างมีประสิทธิภาพ และส่งผลให้เศษแก้วรีไซเคิลแข่งขันได้ ในการนำกลับมารีไซเคิลจากเกาะท่องเที่ยวแทนการทิ้งฝังกลบ ซึ่งช่วยลดมลพิษและสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีให้กับเกาะท่องเที่ยว