ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะวิกฤตในชีวิตกับการประกอบอัตวินิบาตกรรม

Abstract

การวิจัยนี้ครั้งมีวัตถุประสงค์จะหาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะวิกฤติในชีวิตกับการประกอบอัตวินิบาตกรรม โดยเปรียบเทียบระหว่างเพศและสถานภาพสมรส เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือการสัมภาษณ์ผู้ประกอบอัตวินิบาตกรรม โดยใช้คำถาม ซึ่งดัดแปลงจากแบบสอบถามที่ประเมินภาวะวิกฤติที่ ซินดี คุก วิลเลียม และโทมัส เอช โฮล์มส ได้สร้างไว้ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยคือ ผู้ประกอบอัตวินิบาตกรรมที่เข้ารับการตรวจและรักษาในโรงพยาบาลต่าง ๆ จำนวน 96 คน นำข้อมูลมาวิเคราะห์โดยทดสอบค่าไคสแคว์ (Chi – Square) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. การประกอบอัตวินิบาตกรรมมีความสัมพันธ์กับระดับภาวะวิกฤตในชีวิตมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งปฏิเสธสมมติฐานการวิจัยที่ว่า “การประกอบอัตวินิบาตกรรมไม่มีความสัมพันธ์กับระดับภาวะวิกฤต” 2. ผลการเปรียบเทียบระดับภาวะวิกฤติในชีวิตระหว่างผู้ประกอบอัตวินิบาตกรรมที่มีสถานภาพสมรสอยู่เป็นโสดและแต่งงานแล้ว แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งสนองสมมติฐานการวิจัยที่ว่า “บุคคลที่อยู่ในสถานโสดหรือแต่งงานแล้วมีระดับภาวะวิกฤติไม่แตกต่างกัน” 3. ผลการเปรียบเทียบระดับภาวะวิกฤติระหว่างเพศชายและเพศหญิงมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งปฏิเสธสมมติฐานการวิจัยที่ว่า “ระดับภาวะวิกฤติระหว่างเพศชายและเพศหญิง ไม่มีความแตกต่างกัน”