แนวทางการออกแบบภูมิทัศน์เมืองเพื่อการสัญจรในพื้นที่ย่านราชดำเนินกลาง

Abstract

“ภูมิทัศน์เมืองเพื่อการสัญจร” (Urbanscape for Wayfinding) หมายถึง องค์ประกอบทางกายภาพของเมือง ที่มีส่วนช่วยในการสร้างความเข้าใจเรื่องพื้นที่และการเดินทางให้กับผู้สัญจรผ่านและผู้สัญจรเข้าถึงพื้นที่ บทความชิ้นนี้จึงทำการสรุปผลจากงานวิจัย เพื่อค้นหาแนวทางการกำหนดภูมิทัศน์เมืองเพื่อการสัญจรในพื้นที่ย่านราชดำเนินกลาง ซึ่งเป็นย่านประวัติศาสตร์สำคัญของเมืองที่มีผู้สัญจรเพื่อผ่านและเข้าถึงหลากหลายกลุ่ม โดยเฉพาะนักท่องเที่ยว ผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับการสัญจรในพื้นที่มาก่อน ข้อค้นพบสำคัญคือ ภูมิทัศน์เมืองเพื่อการสัญจรที่ดีนั้น ต้องมีโครงข่ายการสัญจรภายในพื้นที่ที่มีประสิทธิภาพ รวมทั้งโครงข่ายภายในนั้นต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับโครงข่ายการสัญจรของเมืองในภาพรวมด้วย พื้นที่ตลอดเส้นทางการสัญจรควรมีรูปแบบการใช้ประโยชน์ที่ดินและอาคารที่เหมาะสมและหลากหลาย เอื้อให้เกิดการสัญจรโดยคนหลากหลายกลุ่มอย่างต่อเนื่อง ตลอดจนมี ภูมิทัศน์ทางสัญจร และ ภูมิทัศน์อาคาร ที่เอื้อให้เกิดคุณภาพของการสัญจรที่ดีและเหมาะสม เช่น มีสัดส่วนความสูงของอาคารต่อความกว้างของถนนที่เหมาะสมกับรูปแบบ การใช้งานของพื้นที่มีส่วนสูงของฐานอาคารที่สัมพันธ์กับสัดส่วนของมนุษย์ที่ช่วยสร้างให้เกิดบรรยากาศของการสัญจรทางเท้าและการใช้งานของพื้นที่ด้านล่าง มีการรักษาแนวอาคารและช่องเปิดให้มีความเหมาะสม เกิดแนวกำแพงถนนที่ชัดเจน มีจุดเปลี่ยนผ่านความสูงเพื่อรักษาไว้ซึ่งภาพรวมของพื้นที่ มีรูปแบบด้านหน้าของอาคารที่ต่อเนื่องและกลมกลืน มีความต่อเนื่องของโครงสร้างป้องกันแดดและฝนที่สร้างให้เกิดการสัญจรอย่างต่อเนื่องและเกิดปฏิสัมพันธ์ระหว่างอาคารและทางเดิน มีการติดตั้งอุปกรณ์ประกอบถนน ป้ายบอกทาง ป้ายสัญลักษณ์ และพืชพรรณที่ไม่บดบังทัศนวิสัย