การประยุกต์โมเดลล็อกลิเนียร์ในการวิเคราะห์สาเหตุเพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อระยะเวลาที่ใช้ในการศึกษาของมหาบัณฑิตทางสังคมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายประยุกต์โมเดลล็อกลิเนียร์ในการวิเคราะห์สาเหตุของอิทธิพลหลักและปฏิสัมพันธ์อันดับหนึ่งของปัจจัยที่ส่งผลทางตรง ทางอ้อมต่อระยะเวลาที่ใช้ในการศึกษาของมหาบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ตัวแปรต้นเป็นตัวแปรนามบัญญัติ มี 6 ตัวแปร คือ อายุ ลักษณะของการลาศึกษา คุณลักษณะอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ การบริการของหน่วยงาน สมรรถภาพการทำวิทยานิพนธ์ และปัญหาการทำวิทยานิพนธ์ ตัวแปรตาม คือ ระยะเวลาที่ใช้ในการศึกษา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ มหาบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ รุ่นปีการศึกษา 2535 จำนวน 346 คน และรุ่นปีการศึกษา 2536 จำนวน 403 คน การรวบรวมข้อมูลในใช้แบบสอบถามส่งทางไปรษณีย์และการวิเคราะห์ข้อมูลใช้การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าสถิติไค-สแควร์ สถิติวีกำลังสองของเครเมอร์ การวิเคราะห์ล็อกลิเนียร์ และการวิเคราะห์อิทธิพล ผลวิจัยสรุปได้ว่า ในนิสิตรุ่น 2535 ปัจจัยที่ส่งผลต่อระยะเวลาที่ใช้ในการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติมาก มีเฉพาะอิทธิพลทางตรงเท่านั้น ได้แก่ อิทธิพลหลักของลักษณะการลาศึกษา และปฏิบัติสัมพันธ์อันดับหนึ่งระหว่างอายุกับการบริการของหน่วยงาน ระหว่างลักษณะการลาศึกษากับปัญหาการทำวิทยานิพนธ์ และระหว่างคุณลักษณะอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์กับปัญหาการทำวิทยานิพนธ์ ส่วนนิสิตรุ่น 2536 มีทั้งทางตรง ทางอ้อม ได้แก่ อิทธิพลหลักของลักษณะการลาศึกษา คุณลักษณะอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์และการบริการของหน่วยงาน และปฏิสัมพันธ์อันดับหนึ่งระหว่างการบริการของหน่วยงานกับปัญหาการทำวิทยานิพนธ์ ระหว่างอายุกับลักษณะการลาศึกษา และระหว่างอายุกับคุณลักษณะของอาจารย์กับคุณลักษณะของอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยนิพนธ์