การใช้องค์ประกอบทางเรขศิลป์เพื่อสื่อความหมายทางดนตรีคลาสสิกในแต่ละยุค

Abstract

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวม และจำแนกบุคลิกภาพของดนตรีคลาสสิกในแต่ละยุครวมทั้งเพื่อกำหนดองค์ประกอบ และแนวทางการใช้องค์ประกอบเรขศิลป์ที่สามารถสื่อถึงบุคลิกภาพของดนตรีคลาสสิกในแต่ละยุค อีกทั้งเพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้ที่ต้องการศึกษา และออกแบบงานเรขศิลป์ที่สามารถสื่อถึงบุคลิกภาพของดนตรีคลาสสิกในแต่ละยุคต่อไป ซึ่งดนตรีคลาสสิกตามขอบเขตของงานวิจัย ประกอบด้วย 1. ยุคบาโรก 2. ยุคคลาสสิก 3. ยุคโรแมนติก และ 4. ยุคโมเดอร์น และแนวทางการใช้องค์ประกอบทางเรขศิลป์ตามขอบเขตของงานวิจัย อันประกอบไปด้วย 1. เรื่องการใช้สี 2. การใช้ตัวอักษรไทย และ3. การจัดองค์ประกอบ การดำเนินงานวิจัย ประกอบด้วยการศึกษาข้อมูลจากวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับดนตรีคลาสสิก การศึกษาองค์ประกอบ การใช้องค์ประกอบเรขศิลป์ รวมถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง จากนั้นจึงทำการสอบถามผู้เชี่ยวชาญทางด้านดนตรีคลาสสิก 6 ท่านเพื่อระบุบุคลิกภาพของดนตรีแต่ละยุค และสรุปบุคลิกภาพแต่ละยุคออกมา จากนั้นจึงนำไปสอบถามผู้เชี่ยวชาญทางด้านการออกแบบเรขศิลป์ 5 ท่านถึงองค์ประกอบ และการใช้องค์ประกอบทางเรขศิลป์ที่เหมาะสมกับชุดของบุคลิกภาพของดนตรีคลาสสิกทั้ง 4 ยุค จากนั้นจึงวิเคราะห์ และสรุปองค์ประกอบ และแนวทางการใช้องค์ประกอบทางเรขศิลป์ที่เหมาะสมกับบุคลิกภาพของดนตรีคลาสสิกทั้ง 4 ยุค ผลการวิจัย สามารถจำแนกตามแต่ละยุคของดนตรีคลาสสิก คือ ยุคบาโรก มีลักษณะค่อนข้างกำกวม ไม่ชัดเจนทั้งบุคลิกภาพ โทนสี แบบตัวอักษร หรือแม้แต่การจัดองค์ประกอบ ซึ่งสามารถแสดงถึงลักษณะของดนตรียุคบาโรก เพราะดนตรียุคนี้ มีลักษณะการเล่นซ้ำไปมาเหมือนตอบโต้กัน ดำเนินเพลงไปอย่างเรื่อยๆ ไม่มีการแสดงอารมณ์ชัดเจนแต่อย่างใด ยุคคลาสสิก มีลักษณะที่ชัดเจนทั้งบุคลิกภาพ โทนสี แบบตัวอักษร หรือแม้แต่การจัดองค์ประกอบ ซึ่งสามารถแสดงถึงลักษณะดนตรีในยุคคลาสสิก เพราะดนตรียุคนี้ มีรูปแบบกฎเกณฑ์ที่ชัดเจน มีแบบแผน ยุคโรแมนติก ลักษณะบุคลิกภาพที่ชัดเจน เพราะเป็นไปในแนวทางเดียวกัน เช่น ชวนฝัน อ่อนโยน อ่อนหวาน เป็นต้น รวมถึงโทนสีที่เป็นโทนสีอ่อน แบบตัวอักษรและการจัดองค์ประกอบที่เน้นการเคลื่อนไหว ซึ่งสามารถแสดงถึงลักษณะดนตรีในยุคโรแมนติก เพราะดนตรียุคนี้มีความพลิ้วไหว เน้นการแสดงอารมณ์ และความรู้สึกภายในจิตใจอย่างชัดเจน ยุคโมเดอร์น มีลักษณะที่ค่อนข้างชัดเจนทั้งบุคลิกภาพ โทนสีที่เป็นโทนมืด แบบตัวอักษรหรือแม้แต่การจัดองค์ประกอบ ก็เป็นลักษณะของการตัดกัน และการแผ่ขยาย ซึ่งแสดงถึงลักษณะของดนตรียุคโมเดอร์น เพราะลักษณะดนตรียุคนี้แปลกออกไปจากเดิม สีสันของเสียงต่างไปจากเสียงดนตรีในยุคก่อนๆ