สัดส่วนการสัมผัสสิ่งคุกคามสุขภาพอนามัยในโรงพยาบาลและการใช้บริการทางการแพทย์ของบุคลาการในโรงพยาบาลสงขลานครินทร์

Abstract

การศึกษานี้เป็นการศึกษาภาคตัดขวางเชิงวิเคราะห์ วัตถุประสงค์เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสสิ่งคุกคามสุขภาพอนามัยในโรงพยาบาล และการใช้บริการทางการแพทย์ของบุคลากรโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ทำการเก็บข้อมูลระหว่างเดือนตุลาคม พ.ศ. 2550 ถึง เดือนมกราคม พ.ศ. 2551 โดยเก็บข้อมูลประเภทของสิ่งคุกคามสุขภาพอนามัยในโรงพยาบาลในแต่ละหน่วยงานด้วยแบบสำรวจระหว่างการเดินสำรวจความเสี่ยง ส่วนข้อมูลบุคลากรและข้อมูลการใช้บริการที่บันทึกตามรหัส ICD-10 ได้จากฐานข้อมูลของโรงพยาบาล ผลการศึกษาพบว่าในช่วงระหว่าง 1 มกราคม พ.ศ. 2549 ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ. 2549 บุคลากรมีการใช้บริการผู้ป่วยนอก จำนวน 2,957 คน (ร้อยละ 79.6 ของบุคลากรทั้งหมด) มีจำนวนการใช้บริการ 20,583 ครั้ง คิดเป็นอัตราการใช้บริการผู้ป่วยนอก 6.96 ครั้งต่อบุคลากรที่มาใช้บริการต่อปี หรือ 5.54 ครั้งต่อบุคลากรทั้งหมดต่อปี ในส่วนของการใช้บริการผู้ป่วยใน พบว่ามีบุคลากรใช้บริการ 257 คน (ร้อยละ 0.07 ของบุคลากรทั้งหมด) มีจำนวนการใช้บริการ 313 ครั้ง คิดเป็นอัตราการใช้บริการ 1.2 ครั้งต่อบุคลากรที่มาใช้บริการต่อปี หรือ 0.08 ครั้งต่อบุคลากรทั้งหมดต่อปี ในด้านสิ่งคุกคามสุขภาพอนามัยในการทำงาน ได้จัดกลุ่มบุคลากรเป็นกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูง จำนวน 30 หน่วยงาน (9 – 54 คะแนน) รวม 1,842 คน ที่เหลือเป็นกลุ่มที่มีความเสี่ยงต่ำ จำนวน 94 หน่วยงาน (1 – 8 คะแนน) รวม 1,870 คน การวิเคราะห์ความแตกต่างของการใช้บริการทางการแพทย์ของบุคลากรกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูงและความเสี่ยงต่ำ พบว่ามีหลายกลุ่มโรคใน ICD-10 ที่มีการใช้บริการแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ทั้งการใช้บริการผู้ป่วยนอกและผู้ป่วยใน การศึกษานี้ทำให้ทราบถึงการใช้บริการทางการแพทย์ของบุคลากรและปัจจัยสิ่งคุกคามสุขภาพอนามัยในการทำงานในภาพรวม อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้ไม่สามารถยืนยันได้ว่าความสัมพันธ์ที่พบเป็นเหตุและผลกัน และความสัมพันธ์ที่พบอาจเกิดจากปัจจัยอื่นๆ ที่ไม่ได้เก็บข้อมูลในการศึกษานี้ก็ได้ ผลลัพธ์จากการศึกษานี้จึงควรใช้เป็นแนวทางในการวางแผนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ต่อไป