การประยุกต์แบบจำลองเชิงปริภูมิ เพื่อการวิเคราะห์และการประเมินคุณภาพทางสายตาในงานภูมิทัศน์

Abstract

เนื่องจากวิธีการและแบบจำลองที่ใช้ในการวิเคราะห์และการประเมินคุณภาพทางสายตาโดยผู้เชี่ยวชาญมีความหลากหลายและซับซ้อน เนื่องจากทฤษฎีที่ใช้มีความแตกต่างกันหลายสาขาวิชาและกระบวนการในการวิเคราะห์และการประเมินมาจากวัตถุประสงค์ของแบบจำลองที่แตกต่างกันจึงทำให้การประเมินคุณภาพทางสายตาโดยผู้เชี่ยวชาญไม่ครอบคลุมประเด็นในด้านกรอบความคิดทางทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง งานวิจัยนี้ต้องการที่จะทำการเสาะแสวงหาวิธีการสำหรับการประเมินคุณภาพทางสายตาของผู้เชี่ยวชาญที่มีความครอบคลุมทางทฤษฎีมากขึ้น โดยประยุกต์จากการเปรียบเทียบแบบจำลองของผู้เชี่ยวชาญในสาขาที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนและออกแบบภูมิทัศน์ ในการประเมินลักษณะทางภูมิทัศน์ของจังหวัดแม่ฮ่องสอน วิธีการวิจัยถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนได้แก่แบบจำลองเชิงปริมาณหรือเชิงปริภูมิเพื่อหาพื้นที่ขอบเขตการมองเห็นจากตำแหน่งที่สำกัญ ส่วนที่สองได้แก่แบบจำลองเชิงคุณภาพหรือเชิงความเห็น เป็นการสำรวจความพึงพอใจต่อลักษณะของภูมิทัศน์จากกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ โดยใช้ภาพถ่ายภูมิทัศน์เป็นตัวแทนลักษณะทางภูมิทัศน์ของพื้นที่ศึกษา เพื่อนำไปวิเคราะห์ เปรียบเทียบศักยภาพและข้อจำกัดของแบบจำลองทั้งสองประเภท ผลที่ได้จากการศึกษาได้แก่: 1) การกำหนดพื้นที่ที่มีระดับความอ่อนไหวทางสายตาที่แตกต่างกันจากการวิเคราะห์แบบจำลองเชิงปริภูมิ 2) กลุ่มของเกณฑ์ที่ใช้ในการตัดสินประเมินคุณภาพทางสายตาของภูมิทัศน์โดยผู้เชี่ยวชาญซึ่งคาดว่าน่าจะมีผลต่อความพึงพอใจและความงามของภูมิทัศน์และเป็นคุณลักษณะทางสายตาขององค์ประกอบเชิงปริภูมิ และ 3)การนำเสนอแนวความคิดและความเป็นไปได้ต่อกระบวนการในการวิเคราะห์และประเมินคุณภาพทางสายตา จากการรวมวิธีการทั้งสองวิธีเพื่อการประเมินคุณภาพทางสายตาที่เป็นกลางและเพื่อพัฒนาแบบจำลองเชิงปริภูมิในการวิเคราะห์และการประเมินคุณภาพทาง สายตาในการนำไปใช้วางแผนภูมิทัศน์ต่อไป