การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบุตรกับบิดามารดาในครอบครัวไทย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างบุตรกับบิดามารดาในครอบครัวไทยโดยวัดจากพฤติกรรมที่บุตรปฏิบัติต่อบิดามารดา 2 รูปแบบ คือ การที่บุตรให้การดูแลบิดามารดา และการที่บุตรขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำจากบิดามารดา รวมทั้งปัจจัยกำหนดความสัมพันธ์เชิงพฤติกรรมดังกล่าวระหว่างบุตรกับบิดามารดา ผลการศึกษาพบว่า บุตรยังมีส่วนในการให้การดูแลบิดามารดาหลายรูปแบบ กล่าวคือ ให้การดูแลรับผิดชอบบิดามารดาทุกเรื่องมีสัดส่วนสูงสุด รองลงมาคือ ตัวผู้ตอบและพี่น้องส่วนใหญ่ช่วยกันรับผิดชอบบิดามารดาและผู้ตอบให้เงินช่วยเหลือบางส่วนแก่บิดามารดามีสัดส่วนใกล้เคียงกัน และมีผู้ตอบเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ไม่ได้ให้การดูแลบิดามารดา สำหรับการขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำจากบิดามารดา พบว่า ผู้ตอบเกือบครึ่งหนึ่งขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำจากบิดามารดาเป็นบางเรื่อง รองลงมาคือ ผู้ตอบที่ไม่ค่อยได้ปรึกษาบิดามารดาและสัดส่วนต่ำสุดคือ ผู้ตอบที่ปรึกษาบิดามารดาเป็นประจำ เมื่อนำเอาคุณลักษณะทางประชากร เศรษฐกิจ และสังคมของบุตรวิเคราะห์ร่วมกับการให้การดูแลบิดามารดาและการขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำจากบิดามารดา ปรากฎว่า ในกลุ่มผู้ตอบที่อยู่บ้านเดียวกับบิดาและ/หรือมารดา อายุ สถานภาพสมรส อาชีพ การเป็นหลักในการหาเลี้ยงครอบครัว ความเป็นเจ้าของทรัพย์สินระดับการศึกษา เป็นปัจจัยกำหนดความแตกต่างในการดูแลบิดามารดา และพบว่า อายุ ความเป็นเจ้าของทรัพย์สิน เป็นปัจจัยกำหนดความแตกต่างในการขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำจากบิดามารดา สำหรับกลุ่มผู้ตอบที่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับบิดาและ/หรือมารดา พบว่า อายุ สถานภาพสมรส อาชีพ ความเป็นเจ้าของทรัพย์สินระดับการศึกษา เป็นปัจจัยกำหนดความแตกต่างในการดูแลบิดามารดา และพบว่า อายุ สถานภาพสมรส รายได้ของครอบครัว การเป็นหลักในการหาเลี้ยงครอบครัว เป็นปัจจัยกำหนดความแตกต่างในการขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำจากบิดามารดา