บทบาทของสหรัฐฯในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง ระหว่างปี ค.ศ. 2009 - 2020

จิราภรณ์ จรูญชาติ

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/76427

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	พงศ์พิสุทธิ์ บุษบารัตน์	-
dc.contributor.author	จิราภรณ์ จรูญชาติ	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะรัฐศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2021-09-21T06:35:49Z	-
dc.date.available	2021-09-21T06:35:49Z	-
dc.date.issued	2563	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/76427	-
dc.description	สารนิพนธ์ (ร.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2563	-
dc.description.abstract	การรุกเข้าพื้นที่อนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงของจีน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสายไหม ที่เชื่อมโยงทางบกและทางทะเล ตามยุทธศาสตร์ข้อริเริ่มแถบและเส้นทาง (Belt and Road Initiative : BRI) รวมถึง การสร้างเขื่อนบนลำน้ำโขง ระหว่างปี ค.ศ. 2009-2020 ส่งผลให้สหรัฐฯ ตระหนักถึงอิทธิพลของจีนจากยุทธศาสตร์ BRI และศักยภาพทางเศรษฐกิจของจีนที่เพิ่มมากขึ้นจนสามารถขยายอำนาจครอบคลุมหลายพื้นที่ที่เป็นเขตอิทธิพลของสหรัฐฯในภูมิภาคนี้ ดังนั้น สารนิพนธ์ฉบับนี้ จึงจัดทำขึ้นเพื่ออธิบายท่าทีของสหรัฐฯที่ต้องการคงบทบาทความเป็นประเทศมหาอำนาจหลักในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง และตอบโต้จีนผ่านแนวทางการถ่วงดุลอำนาจ โดยการสร้างกลไกความร่วมมือในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง และการเลือกใช้แนวทาง Buck-Passing ในการผลักภาระให้กับประเทศพันธมิตร โดยเฉพาะ ญี่ปุ่น อินเดีย และเกาหลีใต้ รวมถึง กรอบความร่วมมืออื่นๆ ในการรับมือกับอิทธิพลของจีน มากกว่าการผลักดันกลไกความร่วมมือในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงของตนเพียงอย่างเดียว	-
dc.description.abstractalternative	China's invasion into the Mekong Subregion, a part of Silk Road which connects land and sea According to the Belt and Road Initiative (BRI) strategy, including the construction of dams on the Mekong between 2009-2020 has wakened up the United States to become aware of China's influence from the BRI strategy itself and its growing economic potential to cover many areas of US influence in the region. This thesis therefore, was prepared to explain the stance of the United States to maintain its role as a major power in the Mekong Subregion and to retaliate against Chinese influence through a balance of power theory by choosing the buck-passing approach. The United States has opted to take a way to push the burden on the stakeholders such as Japan, India and South Korea while at the same time, building cooperation with regional partners, including other actors of cooperation frameworks in dealing with Chinese influence rather than just pushing for cooperation mechanisms in the Mekong Sub-region alone.	-
dc.language.iso	th	-
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	-
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.IS.2020.276	-
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	-
dc.subject.classification	Social Sciences	-
dc.title	บทบาทของสหรัฐฯในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง ระหว่างปี ค.ศ. 2009 - 2020	-
dc.title.alternative	The role of the united states in the Mekong subregion (2009 -2020)	-
dc.type	Independent Study	-
dc.degree.name	รัฐศาสตรมหาบัณฑิต	-
dc.degree.level	ปริญญาโท	-
dc.degree.discipline	ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ	-
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	-
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.IS.2020.276	-
Appears in Collections:	Pol - Independent Studies

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
6280018724.pdf		1.71 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record