ผลทางเภสัชพลศาสตร์ของยากลุ่มภูมิคุ้มกันบำบัดต่อเอนไซม์ไซโตโครม พี 450 ในเซลล์ตับเพาะเลี้ยงของมนุษย์

Abstract

จากการค้นพบโมเลกุลบนผิวเชลล์ที่สามารถยับยั้งการทำงานของเซลล์ในระบบภูมิคุ้มกันในการกำจัดมะเร็ง ซึ่งได้ นำไปสู่วิทยาการรักษาแบบภูมิคุ้มกันบำบัดมะเร็ง (Cancer inmunotherapy โดยเฉพาะกลุ่มยาที่สามารถยับยั้ง โปรตีนimmune checkpoint (Immune Checkpoint Inhibitors; ICIs) ซึ่งในปัจจุบันมียาในกลุ่มนี้หลายชนิตที่ได้รับ การอนุมัติให้ใช้ในมนุษย์ และแนะนำให้ใช้เป็นยา first-line drug ในการรักษามะเร็งหลาย ๆ ชนิด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากยาในกลุ่มนี้ทั้งเป็นยาชีววัตถุ การศึกษาถึงผลโตยตรงของยากลุ่ม C ต่อการเปลี่ยนแปลงการแสตงออกหรือ การทำงานของเอนไซม์ CYPs ตังเช่นตัวยาเคมีนั้นยังมีอยู่อย่างจำกัดตังนั้นในการศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาถึง ผลทางเภสัชพลศาสตร์ของยากลุ่ม ICIร ต่อเอนซม์ใซโตโครม พี 45 ในซลล์ตับเพาะเลี้ยงของมนุษย์ โดยศึกษาผลของ ไซโตไคน์ที่ หลั่งออกมาจากเชลล์เม็ดเลือดขาวชนิดนิวเคลียสเดียวของมนุษย์ (human peripheral blood mononuclear cells; PBMCs) ที่ด้รับยาแอนติบอดี Pembrolizumab ในสภาวะที่บ่มร่วมกับเซลล์ซึ่งมีการแสดงออก ของโปรตีนชนิด PD-L1 บนผิวซลล์ และยืนยันระดับของไซโตไคน์ FNy และ IL-2 ที่หลั่งออกมาด้วยเทคนิค ELISA หลังจากนั้นจึงนำไปบ่มกับเชลล์ดับเพาะเลี้ยงของมนุษย์ชนิต HepG2 และวัตระดับการแสดงออกของเอนไซม์ CYPs แต่ละชนิดด้วยเทคนิค real time Polymerase chain reaction (PCR โดยเทียบระหว่างกลุ่มที่ได้รับยาแอนติบอดีกับ กลุ่มควบคุมที่เหมาะสม และเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมบวกที่ประกอบตัวย human recombinant IFNy หรือ IL-2 โดยจากผลการศึกษาพบว่าไซตไคน์ที่เป็นผลมาจากการให้ยา Pembrolizurnab จะไปมีผลลดการแสดงออกในระดับ mRNA ของ CYP1A2 และ CYP3A4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และระดับ CYP2C8 มีแนวโน้มลดลง ขณะที่ CYP2C9 และ CYP2C19 นั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลง ขี่งข้อมูลจากการศึกษาครั้งนี้จะเป็นข้อมูลเบื้องต้นที่แสดงถึงผลโดยอ้อมทาง เภสัชพลนศาสตร์ของยากลุ่ม (Cรที่อาจส่งผลต่อการเกิดอันตรกิริยาต่อตัวยาเคมีอื่นซึ่งสามารถนำไปประยุกตีใช้เพื่อ ศึกษาผลที่มีต่อการให้ยาร่วมกันทางคลินิก เพิ่มติม หรือติดตามผลในผู้ป่วยที่มีการใช้ยา ICIร ร่วมกับยาชนิดอื่น ๆ ได้